Girls Names / Holograms - Utrecht : Ekko : donderdag 10 januari 2013

De aftrap van een nieuw concertjaar vindt voor mij plaats in het sympathieke poppodium Ekko in Utrecht. Vaak ben ik er nog niet geweest, een jaar of tien geleden voor het eerst, en daarna pas weer afgelopen december. Mijn eerste concert van 2013 is meteen een ‘double feature’, oftewel twee hoofdacts voor de prijs van één. Beide ‘features’, te weten Girls Names (Belfast) en Holograms (Stockholm), stonden bovendien op mijn lijstje van bands die ik graag eens live wilde meemaken. Die wens komt voort uit de goede debuutalbums die de twee bands hebben gemaakt, als je in het geval van Girls Names een in 2010 verschenen mini-album annex 12” even niet meerekent. Het spits wordt afgebeten door laatstgenoemde dat sinds vorig jaar met de komst van gitarist / toetsenist Philip Quinn van trio is uitgebreid naar kwartet. Over hun in 2011 uitgebrachte debuutalbum “Dead to me” schreef ik in juni van dat jaar op mijn (oude)weblog: “Surfnoisegaragepop dat, met een beetje speling, zo afkomstig had kunnen zijn van die grijsgedraaide maar toch telkens weer voor inspiratie zorgende want invloedrijke compilatiecassette C86, zoals – nu alweer een kwart eeuw geleden! – door NME samengesteld en uitgegeven.” Ik strooide destijds met namen als The Jesus And Mary Chain en Veronica Falls om een muzikaal kader te schetsen maar wat me vanavond duidelijk wordt is dat die omschrijvingen inmiddels zo goed als achterhaald zijn. Opvallend is de invloed van postpunk / new wave die tegenwoordig in het geluid van Girls Names is geslopen, zoals de echo van The Bunnymen in hun krokodillenjaren en de pre-vogelnestperiode van The Cure. Van C86 naar C80 als het ware.  

Zanger / gitarist Cathan Cully laat aankondigingen achterwege. Pas na een aantal nummers laat hij weten dat in februari aanstaande het tweede album verschijnt en dat ze daar dus wat van spelen. “Hopefully you’ll know this one”, zegt Cully, maar nieuwe single “Hypnotic regression” is te vers en duidelijk niet bekend bij het publiek om een reactie van herkenning op te roepen. Geeft niks, want het is een pakkend nummer dat de verlegde muzikale koers van de band weerspiegelt, en moeiteloos de aandacht vasthoudt. De al genoemde Quinn en zijn aanvullende synthesizer- en gitaarpartijen blijken daarbij van grote toegevoegde waarde. Eveneens nieuwsgierig makend naar de tweede plaat is de song “The new life” – tevens de albumtitel – dat zijn naam niet toevallig heeft gekregen. Want ondanks dat er met hun ‘oude’ bestaan niets mis was, heeft Girls Names zichzelf nieuw leven ingeblazen. Dit keer met minder surf, maar wel met meer durf. Nu nog alleen dat laatste ook tot uiting laten komen in de droge, niet van vreugde overlopende manier van performen, en dan liggen die meisjesnamen voordat je het weet op ieders lippen. 

Nadat vorig jaar het spraakmakende hologramoptreden plaatsvond van de in ’96 overleden Tupac Shakur werd er druk gespeculeerd wie mogelijk de volgende in de rij zou zijn. Hopelijk wordt er geen vervolg aan gegeven want ik zie liever mensen van vlees en bloed op de bühne dan een lichtprojectie van een dode artiest of opgeheven groep. Ofschoon de naam van de band anders zou kunnen suggereren, behoren de vier Zweden die samen Holograms vormen tot de categorie van de levende have. Echte mensen dus, met al hun gebreken, zoals vanavond (helaas) blijkt. Hun punk met post-punk inslag – niet in de laatste plaats dankzij de synthesizerklanken van een aftandse Korg – heeft een prima plaat opgeleverd maar live zijn wel wat kanttekeningen te plaatsen. In de studio zijn de onzuivere vocalen van gitarist Anton Spetze en bassist Andreas Lagerström, aangevuld met de achtergrondbijdragen van Andreas’ broer Filip tijdens het productieproces nog redelijk gekanaliseerd. In het echt heeft de elkaar afwisselende dan wel gezamenlijke zang meer het karakter van dronkenmansgebral. Wat ook niet meehelpt is dat de band soms onnodig de vaart uit het optreden haalt of op momenten wat lijkt aan te rommelen. Het langzame, dreigende intro van “Monolith” bijvoorbeeld, waar het album zo sterk mee opent, wordt vanavond van alle spanning ontdaan omdat Anton en Andreas het nodig vinden om tijdens die opbouw elkaar op te zoeken voor een ontspannen keuvelpraatje. En voordat “You are ancient (Sweden’s pride)” eindelijk van start is gegaan, staat Anton eerst het gitaarlijntje van dat nummer een aantal malen te herhalen. Of hij even vergeten is hoe het ook alweer ging of dat het een technische kwestie betreft, weet ik niet, maar het komt hoe dan ook knullig over. Ook jammer is dat de Korg, juist zo’n onderscheidend element in het bandgeluid, enigszins verzuipt in de herrie.                 

Valt er dan niets positiefs te melden? Zeker wel, want zo’n beetje het hele album wordt gespeeld, en nummers als “Memories of sweat”, “Stress” en single “ABC city” zorgen gelukkig voor enige opwinding. Ook leuk is hoe tijdens het laatste nummer van de nood een deugd wordt gemaakt. Er gaat iets mis met de microfoon van Filip en een roadie probeert dat te fiksen, zij het niet op het podium maar er vlak voor. Omdat het of teveel tijd of teveel moeite kost om de microfoon weer bij Filip te doen belanden, of wellicht vanwege een spontane ingeving, mag de roadie de achtergrondvocalen van Filip voor zijn rekening nemen, pal voor het podium dus. Wanneer de toetsenist zijn instrument verlaat om op het drumstel te gaan staan met een stel slagwerkstokken, klimt de roadie de bühne op om daar zijn vocale bijdrage voort te zetten. Het concert eindigt met een prettig chaotisch slotakkoord, en daarna vindt de band het welletjes. Het optreden was niet slecht, verklaar ik mede vanuit een zekere goodwill voor de vier Zweden die naar verluidt geen cent te makken hebben, doch evenmin wat het kunnen of moeten zijn. Ik prefereer mijn punk graag rauw en ongepolijst maar dan dient het wel te staan als een huis, en dat deed het vanavond slechts bij vlagen.

Meer foto’s hier!

Oplossing kerst- en nieuwjaarpuzzel

Mijn jaarlijkse kerst- en nieuwjaarpuzzel is weer door menigeen met wisselende resultaten opgelost, sommigen zijn er waarschijnlijk niet eens aan begonnen. De een heeft er zich solo op gestort, de ander samen met familie en/of vrienden. De reacties waren in ieder geval weer positief, al heb ik het woord ‘moeilijk’ ook vaak gehoord, en dan vooral in relatie tot de onderdelen waarin een woord werd gezocht waardoor weer twee nieuwe woorden zouden ontstaan. En ik maar denken dat die juist het eenvoudigst waren… Hoe dan ook, hieronder de dikgedrukte oplossingen!

BOER ZOEKT WOORD
Boeren DOCHTER Lief
Boeren HAM Ster
Boeren LEVEN Sloop
Boeren ERF Stuk
Boeren VERSTAND Houding
Boeren LUL Koek
Boeren BRUILOFT Staart
Boeren VOLK Oren

GEPAKT EN GEZAKT
Lance Armstrong > LIVESTRONG
Willem Holleeder > VAN HOUT
Jasper S. > MARIANNE
Badr Hari > SENSATION WHITE
Jelle Klaasen > RAYMOND
Bram Moszkowicz > JINEK
Tanja Nijmeijer > FARC
Jos van Rey > RICARDO

OLÉ? O JEE!
TAPAS
JUNTA
SIESTA
PAELLA
MACHO
EMBARGO
LASSO
GUERILLA

EEN LAATSTE GROET
Larry Hagman > KRISTIN
Robin Gibb > ANDY
Ravi Shankar > THE BEATLES
Hetty Blok > BARRIE STEVENS
Whitney Houston > DOLLY PARTON
Donna Summer > VAN OEKEL’S DISCOHOEK
Neil Armstrong > ALDRIN
Piet Römer > DICK VLEDDER

WOORD-EN-BOEKEN
Boeken PLANK Ton
Boeken BEURS Vloer
Boeken BAL Vast
Boeken WEEK Dier
Boeken KRAAM Vrouw
Boeken STEUN Fraude
Boeken MARKT Dag
Boeken GEK Ladder

GRENSGEVALLEN
Denemarken > KOPENHAGEN
Nederland > AMSTERDAM
Litouwen > VILNIUS
Griekenland > ATHENE
België > BRUSSEL
Luxemburg > LUXEMBURG
Italië > ROME
Spanje > MADRID

"AND THE WINNER IS…”
THE SILENCE OF THE LAMBS
ROCKY
AMADEUS
GLADIATOR
THE DEER HUNTER
THE SOUND OF MUSIC
BEN-HUR
CASABLANCA

WAT IK U TOEBID IS ONS ALLER STREVEN:
HEEL 2013 EEN LEUK, FIT EN VEILIG LEVEN!