Februari 2012

CD’s

THOSE DARLINS – Screws get loose
Met zo’n albumtitel kon je er op zitten wachten, want op moment van schrijven heeft één der Darlins van het eerste uur zich losgeschroefd van de band. Hopelijk vinden ze op tijd een vervang(st)er voor hun aanstaande Europese tournee waarbij ze ook Nederland aandoen. Misschien ben ik wel van de partij want hun (tweede) album is een lekker plaatje dat niet losjes, maar solide in elkaar is geschroefd. De verbindende elementen hebben namen als Blondie, (een ruwe versie van) Bangles, The Gun Club en Ramones. In “Mystic mind” wordt het lichtelijk psychedelisch, en “Waste away” houdt het op country / folk, maar de rest zit op een comfortabel snijpunt van sixties pop, garagerock en indie zoals te horen in “Hives”, “Prank call”, “Fatty needs a fix” en de titelsong.  

KING KRULE – King krule
Een van de eerste namen die werd bevestigd voor het eerstvolgende London Calling festival was King Krule, en dat deed me veel deugd. Want sinds zijn eerste incarnatie als Zoo Kid geniet de nu onder de naam King Krule opererende tiener Archy Marshall mijn warme belangstelling. Een LP volgt later dit jaar maar zijn eerste wapenfeit, een (te) kort durende release (5 songs in 13 minuten slechts), mag dienen als een prima introductie. Zowel de muziek als de stem van Archie intrigeren; spaarzame klanken die het ‘less is more’ principe huldigen. De penseelstreken op het canvas doen denken aan The XX en James Blake, en de zang van Archy kleurt als een minder aardse, wat somberder Billy Bragg die perfect aansluit op de sfeer van elk nummer. Kort maar krachtig. 

FLASH FIKTION – Flash fiktion
In 2010 kocht ik hun eerste ‘double AA side’ single “Leni” / “Science of sleep” op basis waarvan ik de band aanmerkte als eentje met twee gezichten, enerzijds electropunk met een zweem van Klaxons en ‘progpop’ anderzijds. Resultaat: tweemaal geslaagd. Ook de een jaar later verschenen opvolger “Capsules of sun”, een synthesizer popsong à la (wijlen) Late Of The Pier met een Friendly Fires schaduw, kon mijn goedkeuring wegdragen. En nu is er dus het album waarop de drie genoemde nummers te vinden zijn. Gelukkig hoeft de plaat het niet alleen van de singles te hebben, getuige het afsluitende trio “176”, “Nautikal girl” en het ‘Klaxons in goede doen’-achtige “Tomorrow’s people”. Een kleine minderheid wil niet beklijven, maar het merendeel bewijst dat Flash Fiktion heel aardig op koers zit.

ISLET – Illuminated people
Progrock, psychedelica, noise, shoegaze, folk, excentrieke pop, ziehier een korte en waarschijnlijk nog niet eens volledige opsomming van de verscheidene potjes waar het niet voor één gat te vangen kwartet Islet in zit te roeren. En niet alleen van liedje tot liedje, maar vaak ook binnen begin en einde van een nummer. De muziek lijkt vaak bepaald te zijn door intuïtieve ingevingen, sowieso experimenteerdrift en toch weten ze er telkens een goed einde aan te breien. Al moet ik wel bekennen dat het me soms doet duizelen, en mijn brein stiekem wenst dat ze niet alle ideeën ten uitvoer hadden gebracht. Maar de creativiteit van Islet laat zich moeilijk intomen, zoals hun twee eerder verschenen minialbums al aantoonden. Live lijken ze me een interessante beleving, maar dat genoegen heb ik nog niet gehad. Gek dat ze nog niet op London Calling te zien zijn geweest, of zouden ze daar te ‘freaky’ voor zijn? 

Singles

ALABAMA SHAKES – EP
Een hype is het (gelukkig nog) niet, maar aan loftuitingen, aanbevelingen en goede kritieken heeft dit Amerikaanse kwartet geen gebrek. Dan zit je wel gebakken, en gelukkig betreft het geen gebakken lucht, want Alabama Shakes heeft ‘het’ wel degelijk. Dat ‘het’ is niet vernieuwend of vooruitstrevend, maar hun mengsel van soul, klassieke rock en indie met traditionele roots (Otis Redding + Janis Joplin + Kings Of Leon circa 1e album) doet even authentiek als fris aan, met de emotievolle stem van Brittany Howard als ‘X factor’.

DEAF CLUB – Lull EP
Vorig jaar al uitgekomen, doch dit gezelschap uit Wales – echter gezeteld in Londen – is zo gul geweest om hun debuut EP al enige tijd gratis als download aan te bieden. Maak er vooral gebruik van, want het is een cadeau om te koesteren. De vijf sfeervolle tracks herbergen elementen van All About Eve, Slowdive, Siouxsie, Esben And The Witch en folk, met “Hana” en “It/she” als vroege uitschieters. Laat het niet aan dovemans oren gericht zijn…

SISSY & THE BLISTERS – Let her go
Een vijf nummers tellende EP, met “Let her go” als kartrekker. Niet onaardig en meezingbaar, maar The Horrors deden het in hun garagerock fase beter. Dan toch liever de B-kant waar de band lekker van (zwart) leer trekt zoals in het zompige, lawaaierige Cramps-achtige “Mystics” en het energieke “Sleeping around at night”.

BINARY – Prisoner
“Prisoner” is de debuutsingle van deze band uit Londen die, om maar even in te haken op de songtitel, nog enigszins gevangen zit in andermans geluid: The Cure, White Lies, The Bravery en Chapel Club. Wie zich in dat rijtje muzikaal kan vinden, zal zich aan Binary geen bult vallen. Keurig gedaan, iets te keurig zelfs, maar ook voorspelbaar.

CITIZENS! – True romance
Zoals je de bandnaam Therapy? behoort te schrijven met een vraagteken, zo vraagt Citizens! om ze te voorzien van een uitroepteken. En zo’n teken is een schreeuw om aandacht, en dat is iets wat de band vooralsnog niet echt verdient. De single werd dan wel geproduceerd door Alex Kapranos, maar hij liet na om “True romance” te besprenkelen met het toverpoeder waar menig Franz Ferdinand liedje van is doordrongen. Dit is electropop in medium tempo, zonder uitroepteken.