Als het
aan de Chinese overheid ligt, zitten de weersverwachtingen er over drie jaar
nooit meer naast. Nog voor 2015 wil
Peking exact kunnen bepalen waar en wanneer hoeveel regen naar beneden komt.
China wil met vliegtuigen en raketten chemicaliën op wolken strooien zodat ze
meer regen loslaten. Kortom: Cloud Control. En laat dat nu ook de naam wezen
van een kwartet uit Australië, uit de buurt van Sydney om precies te zijn. De
bandnaam was er jaren eerder dan het plan van de Chinezen, want het kwartet is
al actief sinds 2007. Ik maakte begin
2011 kennis met de band, via hun debuutalbum “Bliss release” dat een jaar
eerder uitkwam in hun thuisland. Toen de kans zich voordeed om Cloud Control in
levende lijve op Nederlandse bodem te aanschouwen, viste ik door omstandigheden
twee achtereenvolgende keren achter het net. Volgens het principe driemaal is
scheepsrecht ben ik ditmaal wel van de partij, met de band als support act van
The Drums in de Effenaar te Eindhoven.
Aangezien
ze ‘slechts’ het voorprogramma zijn, staat Cloud Control maar een half uur
speeltijd ter beschikking. Niet lang, maar lang genoeg om te laten horen en
zien waar ze voor staan en aan te tonen waarom ze als beloftevol worden
aangemerkt. Een belofte die ze wat mij betreft hebben ingelost. De sound van de
band is samengesteld uit delen folk, pop, indie- en psychedelische rock. Het is
geen unieke combinatie – want wat is dat heden ten dage nog wel eigenlijk? –
maar het gaat er om hoe een band die bestanddelen mengt en of dat tot
opvallende resultaten leidt. Dat zit bij Cloud Control wel snor. Singles “There’s
nothing in the water we can’t fight” en “Gold canary” als ook het afsluitende
hoogtepunt “Ghost story”, die allemaal bewust of onbewust iets van Fleet Foxes
in zich meedragen, zijn daar goede voorbeelden van. En feitelijk geldt dat voor
de rest van de nummers ook – allemaal afkomstig van “Bliss release” trouwens – want
in dertig minuten tijd laat de band geen enkele steek vallen. De band klinkt
hecht en gedegen, en de liedjes hebben veel baat bij de harmonieuze samenzang
van gitarist Alister Wright en toetsenist Heidi Lenffer, die ook sierlijk een
tamboerijn weet te hanteren. Ín de al genoemde finale “Ghost story” mag bassist
Jeremy Kelshaw zich uitleven op een snare drum, daarmee dit naar meer smakende
concert tot een goed einde meppend. Of het de Chinezen gaat lukken om de wolken
onder controle te krijgen valt nog te bezien, maar Cloud Control kan in ieder
geval als een geslaagde missie worden beschouwd.
Setlist: Meditation song # 2 (why, oh why) * Death
cloud * My fear # 2 * Gold canary * There’s nothing in the water we can’t fight
* Ghost story
Geen opmerkingen:
Een reactie posten